Εκεί λοιπόν που είμαι έτοιμος να ξεκινήσω να γράφω ένα κοκτέιλ σκέψεων, που μάλλον δηλητηριώδη γεύση θα άφηναν στο τελευταίο μου γράψιμο για το 2007 (καλή χρονιά, δε λέω), ακούγονται οι πρώτες νότες από το Faith/George Michael και εισβάλουν σε ισχυρές ενέσιμες δόσεις στις φλέβες της ψυχής ως ισχυρό αντίδοτο.Ικανές να σώσουν τη κατάσταση όχι όμως τόσο ισχυρές για να εξουδετερώσουν τις προσωρινές παρενέργειες!
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Καθώς πήγαινα χθες το πρωί στο γραφείο, κόρναρα αρκετά μέχρι να καταλάβει ο οδηγός του προπορευόμενου αυτοκινήτου ότι είναι ανάμεσα στις δύο λωρίδες και εμπόδιζε τη μηχανή μου να προσπεράσει.
Τελικά στρίμωξε και τραυμάτισε ελαφρά το πόδι μου. Όχι σπουδαία πράγματα!
Γυρνώντας το απόγευμα σπίτι για να ετοιμαστώ για το βραδινό θέατρο (πολύ ωραία παράσταση, Δάφνης και Χλόη), ένιωθα να με ενοχλεί κάτι περισσότερο από το τραυματισμένο πόδι μου.
Δεν το εντόπισα μέχρι που έφτασα και έμεινα μόνος στο σπίτι (έλειπαν οι δικοί μου).
Έκανα μπάνιο, πήρα αγκαλιά το macbook και μια κούπα ζεστό πράσινο τσάι και άρχισα να σερφάρω στο διαδίκτυο μέχρι να έρθει η ώρα φύγω για το θέατρο.
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Αυτό το καιρό, ετοιμάζομαι να μετακομίσω μόνος σε σπίτι δικό μου!
Καιρός ήταν στα 31 μου...
Το περιμένω με μεγάλη χαρά καθώς έχω ζήσει μόνος και ξέρω τα θετικά.
Πάνε βέβαια 10 χρόνια από τότε που σπούδαζα και έμενα μόνος.
Από τότε μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά όμως.
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Άρχισα να προσομοιώνω το πως θα ήταν αν ήδη έμενα μόνος, αυτή τη στιγμή.
Η πρώτη αίσθηση ήταν ανασφάλεια και μοναξιά, με είχε προειδοποιήσει η Π.
Ένας gay άντρας πάντα έχει τον φόβο της μοναξιάς, φιλικής, συντροφικής, ερωτικής.
Σε μένα ισχύει μόνο το συντροφικής, τα υπόλοιπα είναι σε απόλυτη ισορροπία και ίσως θεωρούμαι από τους τυχερούς.
Όμως το συναίσθημα που ένιωθα ήταν διαφορετικό.
Σε ένα σπίτι μόνος, «αβοήθητος» αν σου τύχει κάτι, αν πέσεις, αν αρρωστήσεις, αν αν αν !
Βεβαίως δεν επηρεάζει σε κανένα βαθμό τη χαρά του να μείνω μόνος και δε θα το άλλαζα.
Όμως να, είναι επώδυνο να μην έχεις σύντροφο και να γυρίζεις σε άδειο σπίτι!
Η μοναξιά είναι εντονότερη όταν ξέρεις πως θα μπορούσες πολύ εύκολα να έχεις ένα σύντροφο.
Τι νόημα όμως έχει να μην είναι ο σύντροφος που εσύ θέλεις και έχεις πλάσει στο ιδεατό σου?
ΌΧΙ, δε μιλώ για εξιδανικευμένους συντρόφους και πρίγκιπες με άλογα και γενικά δηλαδή είδωλα που ποτέ δεν μπορείς να βρεις, άλλωστε δε ψάχνω κάτι τέτοιο.
Το ιδεατό είναι αυτό που γεμίζει τη ψυχή σου!
Είναι τα υπόλοιπα κομμάτια του puzzle σου.
Οκ, τα puzzle είναι δύσκολα και συνήθως βαριέσαι να τα ολοκληρώσεις.
Έτσι λειτουργεί μερικές φορές και η αναζήτηση συντρόφου.
Κουράζεσαι να βλέπεις διαρκώς ανολοκλήρωτο το puzzle.
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Το ιδεατό! Χμμ!
Νομίζω ότι δεν έχουμε επιλογές ορισμένοι άνθρωποι.
Το ιδεατό μας έχει γίνει συνείδηση και καθημερινότητα γι’ αυτό και δε μπορούμε (δε θέλουμε?) να αποκολληθούμε από αυτό.
Ενδεχομένως επειδή σε πολλούς τομείς της ζωής το βιώνουμε ήδη και δεν θέλουμε τίποτα λιγότερο από το καλύτερο!
Σε κάθε περίπτωση, είναι αποδεδειγμένο πια-τουλάχιστον σε μένα-ότι δεν ορίζουμε τα πάντα!
Ένα μόνο ορίζουμε και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας ως ανθρώπινα όντα!
Να μπορούμε να αγαπάμε ανιδιοτελώς, να αγαπάμε και να δίνουμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα.
Χωρίς να σημαίνει πως δε θέλουμε ανταπόκριση όμως!
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Το 2007 ήταν μια πολύ καλή αλλά πολύ δύσκολη χρονιά.
Πολλά από αυτά που ήθελα πραγματοποιήθηκαν. Άλλα πάλι με δυσκόλεψαν και με δυσαρέστησαν.
Παρόλα αυτά, νιώθω να φεύγει ο χρόνος και να έρχεται ο καινούργιος βρίσκοντας με υγιή, με ανθρώπους γύρω μου που με αγαπούν και τους αγαπώ αληθινά!
Με υλικούς στόχους να επιτυγχάνονται και με ΥΓΕΙΑ!
Προς το παρόν δηλαδή καθώς, όλα είναι τόσο εύθραυστα και προσωρινά.
Αν λοιπόν ήθελα να κάνω ευχές για το επόμενο έτος, τότε θα ευχαριστούσα πρώτα από όλα το 2007 για όσα καλά μου έφερε και για τα άσχημα που με έμαθαν να εκτιμώ τα καλύτερα και να ζω τι στιγμή περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια.
¨ Faith, Fate or Hate?¨
Τρεις ευχές θέλω να κάνω για μένα και για τους ανθρώπους μου!
Υγεία, Αγάπη και να έχουμε πίστη.
Με το καλό να έρθει το 2008 και αν μπορούσα να έχω μια προσωπική ευχή...θα μου ευχόμουν να μου φέρει τον «ιδεατό» μου σύντροφο και να διαβάσει αυτός πρώτος το κείμενο που θα δημοσιεύσω πριν υποδεχτώ το 2009!
Να κάνω και μια...ιδεατή ευχή?
Να το διαβάζει κάθε χρόνο! Μαζί μου, δίπλα μου!
Καλή χρόνια!
Moon
4 comments:
η μοναξιά είναι ο δρόμος της ανακάλυψης της ψυχής , εγώ θα την αποζητούσα .
Εννοείς οτι δε την εχεις ανακαλυψει ακόμα?
Διότι, το blog αυτο ξεκινησε μετα απο μακρυ δρομο μοναξιας και διαδικασιες ανακαλυψης της ψυχης.
Η ψυχη ειναι σημαντικο ομως να την μοιραζεσαι εκτος απο το να την ανακαλυπτεις.
Σε ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου, καλη χρονια!
Moon
O aristotelis eipe kapote pos gia na ziseis monos sou prepei na eisai eite thirio eite theos... Esy apofasizeis kai diekdikeis - we are our choices. we make our choices!
You made your bed! Now you'll find someone to share it with! I have faith in you!
se filo
ps: den katalava omos tin ellipi prosoxi sti leksi Hate pou einai poli ousiastiki sto keimeno sou!!!
"Η μοναξιά είναι εντονότερη όταν ξέρεις πως θα μπορούσες πολύ εύκολα να έχεις ένα σύντροφο" σκέφτεσαι και λες... Φίλε μου καλέ μου φίλε... Μπορείς να είσαι ανάμεσα σε 100 ανθρώπους και να είσαι φορτωμένος 100 μοναξιές. Το ξέρεις και το ξέρω καλά. Φαντάζομαι συνεπώς, ότι με αυτή την έννοια λες πως πολύ εύκολα μπορείς να έχεις έναν σύντροφο. Γιατί αλλιώς, δεν μπορώ να το εννοήσω.
Ίσως σε μπέρδεψα λίγο, γιατί δεν ξεκίνησα από εκεί που ήθελα: ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ να έχεις έναν σύντροφο και όποιος πιστεύει αντίθετα, ή υπήρξε τυχερός στην ζωή του, ή πλανάται πλάνη οικτρά. Δεν είναι ο σύντροφος καλαθάκι έξω από πολυκατάστημα να τον διαλέξουμε και να τον ψωνίσουμε (άντε, αν σε χαλάει η εικόνα με το καλαθάκι να το αλλάξω σε ράφι στα Sephora). Σύντροφος έτσι όπως ξέρω ότι τον εννοείς και όπως ξέρεις ότι τον εννοώ, είναι ένας, άντε δύο το πολύ στην ζωή μας. Και δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να τον βρεις.
Να σου πω τώρα τι λένε γι' αυτό Βαμβουνάκη και Γκιμπράν, δε θα το κάνω. Ίσως άλλη φορά. Θα σου πω όμως, ότι έχουν χαθεί ζωές στην αναζήτηση συντρόφου, όχι αστεία. Έχουν ρημάξει καρδιές, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι, έχουν γυριστεί ταινίες επί ταινιών. Και ρωτώ: αν είναι τόσο εύκολο να βρει κανείς σύντροφο, τότε γιατί τόση φασαρία; Θα στενοχωρήσω ίσως κάποιους, αλλά το ξαναλέω, δεν είναι καθόλου εύκολο. Και όποιος βγει στην αναζήτηση του συντρόφου -και εννοώ του συντρόφου για μια ζωή- καλά θα κάνει να οπλιστεί με πολύ θάρρος και υπομονή, να ετοιμάσει και το βαλιτσάκι του των πρώτων βοηθειών για ώρα ανάγκης, και καλή τύχη!
Εγώ υπήρξα τυχερός. Τον βρήκα και πορεύομαι μαζί του. Τι έκανα; Έπεφτα και ξανασηκωνόμουν. Έσπαγα τα μούτρα μου και δωσ' του πάλι. Να μου λέει ο άλλος (να το λέω εγώ για εκείνον δηλαδή, επειδή εκείνος δεν τόλμαγε) χωρίζουμε ημέρα Τετάρτη, και εγώ να πρέπει να πάω κλαμένος, άυπνος, με την καρδιά μου μολύβι και την ψυχή μου θρύψαλα την Πέμπτη στην δουλειά. Κάποιες φορές δεν ξέρω που βρήκα κουράγιο, πήγα. Κάποιες άλλες όχι. Σε άλλη περίπτωση, επί ενάμιση χρόνο είχα να δω ήλιο και γαλάζιο ουρανό. Εκεί ήταν, αλλά εγώ μόνο γκρίζο έβλεπα. Εκεί να σ' έχω γλέντια...
Καταλήγω: όποιος ψάχνει να βρει τον σύντροφό του, εκείνον που θα πορευτούν μαζί την ζωή τους, να ετοιμαστεί για πολλές φουρτούνες. Όχι μόνο πριν τον βρει, αλλά και μετά... Έτσι είναι, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Εδώ δεν έχει βόλτες στο κατάστημα και e-shoping. Εδώ έχει ξόδεμα εαυτού, έχει αναζητήσεις, πότε στο φως και πότε στα σκοτάδια, έχει ξενύχτια άλλοτε όμορφα και άλλοτε άσχημα, έχει χαρά έχει και κλάμα. Εδώ μπορεί να μετρηθεί κανείς πόσο αντέχει και πόσο το λέει η καρδιά του. Κουράγιο να 'χει. Καλή δύναμη λοιπόν, και όσοι πιστοί προσέλθετε!
Post a Comment