Δευτέρα απόγευμα, Αράχοβα, 21:30, διπλός espresso και η σκέψη επανέρχεται δριμύτερη.
Είναι καιρός τώρα που προσπαθώ να συντάξω τη δομή αυτής της σκέψης και τελικά ξεκίνησα να την γράφω στο «εξοχικό» της Γ κ του Μ.
Ο Σ είναι κάτι που προφανώς τελείωσε μέσα μου ως ένας άνθρωπος που ήθελα κάτι ερωτικό. Εκείνος δεν ήθελε αλλά είχε διάθεση να μείνει φίλος μου και δεν μπορώ να πω, το διεκδίκησε πολύ έντονα εισπράττοντας άρνηση από μένα.
Δεν είμαι σίγουρος αν η άρνηση μου οφειλόταν σε εγωισμό ή σε ερωτικά συναισθήματα που δε μπορούσαν να μετατραπούν σε φιλικά.
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Με τον Σ γνωριστήκαμε όπως και με τον Μ, διαδικτυακός τρόπος γνωριμίας, πλασματική κατασκευή προσδοκιών και 500 klm μακριά ο ένας απο τον άλλο.
Ο Σ και ο Μ είναι από την ίδια πόλη.
Την αγαπώ αυτή τη πόλη, δεν θα το έλεγα αμφίδρομο το συναίσθημα!
Με τον Σ λοιπόν, βρεθήκαμε και δεν ετίθετο θέμα ερωτικής εμπλοκής μας όπως εκείνος ήθελε να θέσει εξαρχής και πριν βρεθούμε.
Αυτό βέβαια ενεργοποίησε τη δική μου άρνηση ερωτικής απόρριψης, που μέχρι τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είναι τόσο δυνατή.
Πίστευα ότι δέχομαι την απόρριψη...
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Ως γνήσιος κακομαθημένος, έκανα ερωτική κίνηση καθώς ένιωθα ότι υπήρχε ένα παραθυράκι από πλευράς του Σ.
Έκπληξη και flashback στο παρελθόν ήταν αυτό που ένιωσα όταν εισέπραξα την αντίδραση του.
Παντελώς ανώριμη!
Είδα ένα άνθρωπο που πάγωσε, νέκρωσαν τα άκρα του και δεν ήξερε τι να πει στο άγγιγμα μου, ενώ ο ίδιος μου είχε προτείνει να κάτσουμε στο καναπεδάκι που ίσα ίσα χωρούσαμε και οι δυο!
Συνήθως όταν δεν θέλουμε ή μετανιώνουμε το λέμε ή εν πάει περίπτωση, δεν παθαίνουμε τέτοιο σοκ στα 30 μας.
Ούτε δίνουμε μηνύματα που μπορούν να ερμηνευτούν ερωτικά όταν δεν επιθυμούμε κάτι τέτοιο.
Άλλο όμως ήταν το ισχυρότερο σοκ που με περίμενε λίγες ώρες αργότερα, όταν το επόμενο πρωί πήγαμε για καφεδάκι.
Νόμιζα ότι δεν θα είχα πρόβλημα και θα μπορούσα να το κρατήσω σε φιλικό επίπεδο όπως και με ένα άλλο φίλο μου που τον βλέπω ερωτικά μεν, άλλα δε το εκφράζω δε. Οι λόγοι είναι γιατί δε ξέρω αν νιώθει το ίδιο και δεύτερον έχει σχέση!
Παρόλα αυτά μπορώ και επικοινωνώ άψογα μαζί του συζητώντας όλα τα θέματα, ακόμα και τα ερωτικά του χωρίς να δυσανασχετώ, να πνίγομαι και να ζηλεύω όπως όταν ο Σ ήθελε να μου πει τα δικά του.
Παιχνίδια του μυαλού...
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Την επόμενη ημέρα και κατά την διάρκεια του καφέ μας, μου εξηγούσε τους λόγους που δεν του προκύπτει μαζί μου και τους λόγους που του προέκυψαν ερωτικές σχέσεις με όσους μέχρι στιγμής ήταν μαζί.
Άρχισα λοιπόν ένα κήρυγμα ακούγοντας το είδος των ανθρώπων που τον έλκυαν και τους τύπους των ανθρώπων που απομάκρυνε ή ξενέρωνε όπως έλεγε.
Εκείνη την ώρα ένιωσα ότι για τους ακριβώς ίδιους λόγους απέρριπτα άλλους και ήθελα εκείνον.
Μιλάς αινιγματικά, θα μου έλεγε ο «Νουνός» μου.
Κ, κ!
Ο Σ λοιπόν έλκεται από ανθρώπους που δεν του δείχνουν το συναίσθημα τους, ότι τον θέλουν!
Αντίθετα, έλκεται από αυτούς που τον «απορρίπτουν» η που δε μπορεί να έχει όσα εκείνος έχει φανταστεί σε ερωτικό επίπεδο.
Το ισχυρό χαστούκι ήρθε λίγες μέρες μετά όταν κατάλαβα ότι πάσχω μάλλον από το ίδιο.
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πόσοι από εμάς ξέρουμε το επίπεδο της απόρριψης που μπορούμε να δεχτούμε!
Κι αν το ξέρουμε, σε τι επίπεδο λειτουργεί διεγερτικά μέσα μας?
Γιατί μας έλκουν ανθρώπου που μας είναι απόμακροι, «μας φτύνουν», μας ταλαιπωρούν και δεν ξέρουμε αν όντως μας θέλουν κτλ.
Αυτό που με τρομάζει, είναι ότι ξέρω αρκετά τέτοια περιστατικά.
Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι αν τα επιλέγουμε τυχαία ή αν αποτελούν το άλλοθι για να μην κάνουμε τη σχέση που θα μπορούσαμε να ζήσουμε προκειμένου να συνεχίζουμε να αναζητούμε τη σχέση που θέλουμε μόνο να φανταζόμαστε.
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
‘Όταν αναζητούμε μια σχέση με συναίσθημα, δέσιμο και τρυφερότητα τότε σίγουρα δεν μπορούμε να τη «ψάχνουμε» σε ανθρώπους που το απορριπτικό τους στοιχείο λειτουργεί ως αφροδισιακό μέσα μας.
Αναρωτιέμαι αν είμαστε τόσο εγωιστές ώστε να επιθυμούμε αυτόν που δε μπορούμε να έχουμε ενώ την ίδια στιγμή δε δίνουμε χρόνο σε αυτόν που μας ανοίγει διάπλατα την πύλη της «φανταστικής» (με τη καλή και κακή έννοια) σχέσης.
Μου έρχεται στο μυαλό ο στίχος ενός τραγουδιού, «When the wrong one loves you right».
Παρόλα αυτά, μου είναι αδιανόητο ότι στο πέρασμα των τελευταίων 6 χρόνων, βρέθηκαν αξιόλογοι άνθρωποι δίπλα μου ως δυνητικοί σύντροφοι.
Αντίστοιχος αριθμός θα βρέθηκε δίπλα στον Σ και σε άλλους που έχοντας ως φετίχ την απόρριψη, τους διώξαμε ως ανεπαρκής.
Τόσοι ανεπαρκής πια? Μα τόσοι πολλοί? Όλοι τους?
Την ίδια στιγμή πάλι, ζούσαμε το δράμα μας καθώς θέλαμε αυτούς που δε μας έδιναν όσα οι άλλοι μας πρόσφεραν!
Κι ύστερα μου λες ότι δεν είμαστε εγωιστές??
Ότι δεχόμαστε την απόρριψη?!
Ναι, καλά...
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Το τελευταίο μήνα λοιπόν, με αφορμή τον Σ, είδα ότι κάνω ακριβώς το ίδιο.
Απομακρύνομαι από ότι πάει να μου δώσει αυτό που θέλω όπως και οι παρόμοιοι του είδους μου.
Το οξύμωρα παράλογο που έχω ακούσει από ένα φίλο για μια νέα ερωτική γνωριμία είναι η παρακάτω φράση:
«Βασικά μου αρέσει, με έλκει, περάσαμε καλά αλλά δε νιώθω ότι μπορούμε να είμαστε σε σχέση¨.
Δεν είναι η παραπάνω φράση που θεωρώ παράλογη αλλά η υπόλοιπη που την συνοδεύει:
«Παρόλα αυτά, όταν του είπα να είμαστε απλά φίλοι, άρχισα αν τον ερωτεύομαι μια και το δέχτηκε»
Έμμεση απόρριψη, με την άδεια μας όμως...
¨Δε θέλω να μου δείχνει τόσο πολύ το συναίσθημα...απόρριψη ¨
Οι λόγοι που απομακρυνόμαστε από όποιον πάει να μας δώσει αυτό που θέλουμε διαφέρουν και αυτό είναι το παρήγορο.
Το σημαντικό που χρειάζεται να εντοπίσουμε είναι αν όντως αυτό θέλουμε και τότε να σκεφτούμε, να μας «δουλέψουμε» πάνω στους λόγους που δε μπορούμε να το «δεχτούμε» και απομακρυνόμαστε.
Αν το παραπάνω δεν ισχύει, τότε τα νέα είναι λίγο πιο άσχημα καθώς το πιθανότερο είναι ότι δεν το θέλουμε πραγματικά και τότε χρειάζεται να διερευνήσουμε γιατί το επιζητούμε.
Μη χαίρεσαι, δεν σταματάει εδώ!
Αφού βρεις γιατί ζητάς λανθασμένα αυτό που όταν σου δίνεται εσύ το βάζεις στα πόδια, το δεύτερο βήμα είναι να βρεις τελικά τι ζητάς.
Πάντως, να σε προειδοποιήσω, κλώνος σου δεν υπάρχει και τα εγχειρίδια χρήσης των ερωτικών συντρόφων έχουν καεί πριν πολλά χρόνια από τις μάγισσες του έρωτα και τις νεράιδες της αγάπης.
Παραμύθι πουλάς εσύ, παραμυθένιο τέλος σου δίνω κι εγώ.
Την ιστορία ξαναφτιάξτη μόνος σου όμως.
Χρόνια πολλά Blog μου, ένας χρόνος πέρασε, thanks K.
Moon
