«Seize the day...»_27/05/07

Έτσι είναι αυτά, τουλάχιστον για κάποιους ανθρώπους.
Ξαφνικά κάνεις έναν απολογισμό με ταχύτητα φωτός και η όψη σου αλλάζει.

«Τι έπαθες τώρα?» είναι αντιδράσεις που ίσως ακούσεις από ανθρώπους που ίσως βρίσκονται δίπλα σου αυτές τις στιγμές.

Αφορμή:
Δεν έχεις την διάθεση να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου.
Κι αν βαρέθηκες να τα κάνεις για εσένα και να αντλείς ευχαρίστηση για εσένα μόνο?
Τότε σταματάς να τα κάνεις?
Κάποια τα σταματάς, κάποια όχι.
Θα τα σταματούσες αν δεν σε απασχολούσε ότι τα κάνεις μόνο για εσένα?
Το απασχολούσε δεν αναφέρεται στο συνειδητή αντίληψη αλλά στην υποσυνείδητη απόρριψη τους!

¨Seize the day...¨

Απολαύσεις, yoga, γυμναστήρια, παρέες, θεάματα, τροφή του νου.
Απαραίτητα για την εξέλιξη μια όμορφης ζωής.
Τα ανακαλύπτεις στην αρχή, σε ενθουσιάζουν, σε γεμίζουν.

Πότε σταματά η άντληση πληρότητας των παραπάνω?

Όταν δεν τα μοιράζεσαι αλλά γεμίζουν τον χρόνο σου...
Η απόλαυση φθίνει όταν νιώσεις την ανάγκη ότι θες να υπάρχει και κάτι μετά από αυτό!
Όταν θες να υπάρχει κάτι κατά την διάρκεια αυτών.
Ένας σύντροφος...

¨Seize the day...¨

Είσαι σε ένα υπέροχο νησί, έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπάς και εγγυημένα περνάς καλά μαζί τους.
Σε ξέρουν, σε αγαπούν, σε νιώθουν!
Οι φίλοι...

Λείπει ο σύντροφος!

Τον έχεις ανάγκη για να περάσεις καλά?
Ναι!
Γιατί?
Διότι με τους φίλους και τις καταστάσεις το έχεις χορτάσει!

Είσαι αχάριστος?
Όχι!
Έχεις ανάγκη να εξελιχθείς και να μοιραστείς πλέον αυτά που σε γεμίζουν και που έχεις αποφασίσεις να τα έχεις στην ζωή σου!
Ανάγκη...

¨Seize the day...¨

Άδραξε την μέρα...
Κι αν δε θέλεις?
Όχι με το μυαλό, με το συναίσθημα!

Αν απλά δε θέλεις πια να γεμίζουν τα μάτια σου όμορφες εικόνες χωρίς να καθρεφτίζονται στα μάτια του συντρόφου σου?

Αν δεν θες να ακούς μουσικές που λατρεύεις και συνεχίζεις να λατρεύεις άλλα πλέον είναι μισές γιατί θες να στις μουρμουρίζει ο άνθρωπος σου?

Αν δεν θες να γεύεσαι τις όμορφες μαγειρικές επειδή δεν μπορείς να τις ταΐσεις στο στόμα που σε γλυκοφιλάει?

Δεν μαγειρεύεις πια ε?
Γιατί?
Γιατί έτσι!

Απαίσιο συναίσθημα να νιώθεις να αλλάζουν ημερολογιακά μόνο οι ημέρες!

¨Seize the day...¨

Μα κάνε κάτι για σένα,
Αγοράζεις συνέχεια για να καλύπτεις τα κενά...
Ξεκίνα κάτι να σε γεμίζει.

Τα έχεις ακούσει και σου τα έχεις πει κι εσύ!

Δε θες να ξεκινήσεις κάτι να σε γεμίζει γιατί δε θα σε γεμίσει, θα σε κάνει να ξεχαστείς!

Μεθαδόνη σε ναρκομανή!

¨Seize the day...¨

Όχι όχι, δεν έχεις κατάθλιψη!
Βγαίνεις, διασκεδάζεις, αδράζεις την ημέρα, ναι, αλλά δεν προσπαθείς να εντάσεις επιπρόσθετες απολαύσεις ή ενδιαφέροντα!
Γιατί?
Δε θες να ξεκινάς πλέον, θες να ξεκινάτε!

Το απόλυτο στο παραπάνω είναι ότι αποτελεί κατεύθυνση ψυχής και όχι απόφαση του νου.

«Το στήθος του έσκαγε από αβίωτη ζωή», Yalom

Moon

«Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα»_17/05/07

Πολλά συναισθήματα με πολλές αφορμές που το καθένα δικαιολογεί την ένταση ενός απογεύματος.

Παλεύω να συνέλθω από το τρομακτικό θόρυβο της μηχανής που σύρθηκε πολλά μέτρα από τη σφοδρή σύγκρουση της με μια άλλη.

Βρίσκω την δύναμη να βγω έξω από το σπίτι για να προσφέρω ότι μπορώ στους τραυματίες και να αγνοήσω ότι λίγα χρόνια πριν-ανήμερα της γιορτής μου-είχα βγει για να φέρω τη μητέρα μου λιπόθυμη από τον ίδιο δρόμο για την ίδια αιτία.

ΤΟΤΕ:

Ο Θ είχε τρακάρει με το αμάξι του ένα μηχανάκι, νεκρός ο οδηγός του, βαριά τραυματισμένος ο συνοδηγός.

Κοιτάζω μέσα στο αυτοκίνητο του Θ, ευτυχώς η Ν δεν ήταν μέσα, την είχε αφήσει σπίτι της.

Ο Θ σε άθλια κατάσταση, η μητέρα μου λιποθυμά στα χέρια μου καθώς ο πατέρας μου συνόδευε τον Θ να δώσει κατάθεση στο ανακριτικό...

ΤΩΡΑ:

Σήμερα πάλι παραλίγο να λιποθυμήσει όταν βγήκε να βοηθήσει μαζί μου τους άγνωστους τραυματίες.

Άγνωστοι τραυματίες...γνώριμες και τραυματικές εικόνες...μόλις λίγων χρόνων πριν!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Λίγο νωρίτερα, πάλευα να συνέλθω από την φωτογραφία του Β που η Π είχε βάλει στο msn για να τον θυμάται. Πανε δύο μέρες που τον χάσαμε...
Ti άλλο...καρκίνος...

Γέμισαν τα μάτια μου βλέποντας την φωτογραφία ενός ανθρώπου που γνώριζα πολύ λίγο καιρό αλλά είχε μιλήσει στην ψυχή μου.
Όχι με τα λόγια, όχι!
Με τα μάτια του και το χαμόγελο του.

Καλή αντάμωση Β, λυπάμαι που δεν ήρθα να σε αποχαιρετήσω, θα έρθω!

Η Μ μου λέει λίγο αργότερα στο τηλέφωνο ότι η Ε δεν είναι καλά, θα γυρίσουν από Δελφούς. Άρχισαν να αραιώνουν πολύ τα μαλλιά της από την θεραπεία!

Αρχίσαμε να αραιώνουμε επικίνδυνα γενικώς. Ακόμα και οι ζωντανοί. Οι ψυχές μας!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Το ασθενοφόρο έφτασε και δίνει τις πρώτες βοήθειες στους ελαφρά τραυματισμένους .
«Πάρε τη μαμά μέσα» λέω στο πατέρα μου.
Είναι πολύ ταραγμένη, της θυμίζει τη δική μας ιστορία. Κι εμένα...

Ο Κ με τον Μ με περίμεναν για καφέ.
Βγάζω το κινητό να ενημερώσω ότι δεν θα προλάβω.
Μέσα σε ένα αριθμό αναπάντητων κλήσεων και μηνυμάτων (πότε μωρέ πρόλαβαν), βρίσκω αυτό που περίμενα.
Ένα sms πρόσφατης γνωριμίας.
Δε μου κάνει πολύ αίσθηση.

Με ενοχλεί να προσπαθώ για κάτι, να περιμένω για κάτι που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο και όχι με ζόρι.
Δεν είναι και πολύ κατανοητή η παραπάνω φράση σε κάποιον που δεν ξέρει.
Σκασίλα μου, είναι κατανοητή σε μένα!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Τραγουδάει τώρα ο αγαπημένος μου τραγουδιστής «εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οκτώ».

Μπορεί...δε ξέρω...κουράστηκα!

Συνεχίζει ο αγαπημένος μου τραγουδιστής...«Μη την πιστεύεις την αγάπη...»

Moon

«Το περίμενες ε?»_03/05/07

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν το συναίσθημα που νιώθουμε είναι θυμός ή απογοήτευση όταν συμβαίνει κάτι για το οποίο είχαμε προσδοκίες αλλά και την διαίσθηση για την διάψευση τους...ή καλύτερα για τον βιασμό τους.

Σκέφτομαι ότι ίσως ο λόγος που δεν είναι σαφές το συναίσθημα, είναι γιατί δεν ξέρουμε που να αποδώσουμε την γενετήσια αιτία του.

Να βρούμε δηλαδή τον υπεύθυνο για την δημιουργία τους.

¨Το περίμενες ε?¨

Γνωρίζεις ένα άνθρωπο και καταλαβαίνεις από αρκετές προσλαμβάνουσες, ότι είναι κοντά σε αυτό που ψάχνεις αλλά τα δομικά χαρακτηριστικά του είναι ικανά να τον πετάξουν στην αντίπερα όχθη της απόρριψης.

Τονίζω...τα χαρακτηριστικά για την απόρριψη του είναι εμφανέστατα από παλιότερες εμπειρίες, ικανές να χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου της επανάληψης.

¨Το περίμενες ε?¨

Ενώ ξέρεις ότι με μαθηματική ακρίβεια θα τον απορρίψεις, παρόλα αυτά συνεχίζεις και αγνοείς τις προηγούμενες και παρόμοιες εμπειρίες σου.

Φυσικά δεν έχεις τόσες προσδοκίες όσο σε παλαιότερες και παρόμοιες καταστάσεις. Τις έχεις όμως...σε μικρότερη ένταση....όμως τις έχεις!

Γιατί?
Τι περιμένεις?
Είναι η ελπίδα ότι ίσως κάτι να είναι διαφορετικό αυτή τη φορά?
Είναι ότι πέφτει έξω το αλάθητο μέχρι τώρα ένστικτό σου που έχει επιβεβαιωθεί από το εκ των υστέρων αποτέλεσμα?

¨Το περίμενες ε?¨

Πολλοί θα πίστευαν ότι είσαι θετικός άνθρωπος και ότι δίνεις ευκαιρία και αποφεύγεις την προκατάληψη.

Σωστό!

Άρα σε αυτή τη περίπτωση η απογοήτευση είναι που θα έπρεπε να υπάρχει για τις προσδοκίες που δεν ικανοποιήθηκαν και όχι ο θυμός. Μη σου πω ότι και λίγο ικανοποίηση ίσως να υπήρχε γιατί...
¨Α! Εγώ έδωσα ευκαιρία... ¨

¨Το περίμενες ε?¨

Άλλοι πάλι θα έλεγαν ότι είσαι κουτός και μαζόχας, διότι το έχεις δει το έργο και θες να πρωταγωνιστήσεις σε άλλο ένα sequel έχοντας ήδη γευτεί την αποτυχία των προηγουμένων (ακόμα και του πρώτου).

Εδώ...θυμός!

Θυμός που σε αγνόησες?
Θυμός που κουράστηκες να θες να κάνεις επιτυχία με ένα σενάριο που τόσα sequel απέτυχαν παταγωδώς?
Θυμός που πρέπει να συνεχίσεις να αναζητάς και ξέρεις ότι ίσως καταλήξεις σε άλλο ένα αποτυχημένο sequel?
Θυμός για την προσπάθεια να σε πείσεις ότι αυτή τη φορά ίσως διαψεύσεις το ένστικτο σου που για άλλη μια φορά βασίζεται σε γνώριμες ενδείξεις?

Τόσο γνώριμες που δεν θες όχι να τις αναγνωρίσεις...ούτε να τις δεις δε θες!!!

Έτσι τις αγνοείς, τις πνίγεις και καταλήγεις να σε εκδικηθούν βιάζοντας τις προσδοκίες πού είχες βασίσει πάνω στην «άγνοια» τους.

¨Το περίμενες ε?¨

Ναι το περίμενες...

Ίσως να έκανες πολύ καλά που ήθελες να αγνοήσεις το ένστικτο σου και να νιώσεις ότι μπορεί και να διαψευστεί θετικά.

Σημαίνει ότι φτάνεις πάτο και ότι ξεκινάς ολοκαίνουργιος... λίγο κουρασμένος.... αλλά...καινούργιος!

Αντιφατικό ε?
Ε και?

Οι εκπλήξεις και τα «δε το πιστεύω» ή «δε το περίμενα» είναι αυτά που μας γεμίζουν αισιοδοξία και ευχαρίστηση!

Τώρα που το σκέφτομαι, τα «δε το πιστεύω» ή «δε το περίμενα» προκύπτουν από ενέργειες που κάναμε όταν είχαμε προαίσθημα για το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που τελικά προέκυψε.

Παρόλα αυτά, σημασία έχει να πιστεύεις.

Τώρα μια προσδοκία πάνω, μια κάτω....δε θα τα χαλάσουμε!

Next....

Moon