«Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα»_17/05/07

Πολλά συναισθήματα με πολλές αφορμές που το καθένα δικαιολογεί την ένταση ενός απογεύματος.

Παλεύω να συνέλθω από το τρομακτικό θόρυβο της μηχανής που σύρθηκε πολλά μέτρα από τη σφοδρή σύγκρουση της με μια άλλη.

Βρίσκω την δύναμη να βγω έξω από το σπίτι για να προσφέρω ότι μπορώ στους τραυματίες και να αγνοήσω ότι λίγα χρόνια πριν-ανήμερα της γιορτής μου-είχα βγει για να φέρω τη μητέρα μου λιπόθυμη από τον ίδιο δρόμο για την ίδια αιτία.

ΤΟΤΕ:

Ο Θ είχε τρακάρει με το αμάξι του ένα μηχανάκι, νεκρός ο οδηγός του, βαριά τραυματισμένος ο συνοδηγός.

Κοιτάζω μέσα στο αυτοκίνητο του Θ, ευτυχώς η Ν δεν ήταν μέσα, την είχε αφήσει σπίτι της.

Ο Θ σε άθλια κατάσταση, η μητέρα μου λιποθυμά στα χέρια μου καθώς ο πατέρας μου συνόδευε τον Θ να δώσει κατάθεση στο ανακριτικό...

ΤΩΡΑ:

Σήμερα πάλι παραλίγο να λιποθυμήσει όταν βγήκε να βοηθήσει μαζί μου τους άγνωστους τραυματίες.

Άγνωστοι τραυματίες...γνώριμες και τραυματικές εικόνες...μόλις λίγων χρόνων πριν!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Λίγο νωρίτερα, πάλευα να συνέλθω από την φωτογραφία του Β που η Π είχε βάλει στο msn για να τον θυμάται. Πανε δύο μέρες που τον χάσαμε...
Ti άλλο...καρκίνος...

Γέμισαν τα μάτια μου βλέποντας την φωτογραφία ενός ανθρώπου που γνώριζα πολύ λίγο καιρό αλλά είχε μιλήσει στην ψυχή μου.
Όχι με τα λόγια, όχι!
Με τα μάτια του και το χαμόγελο του.

Καλή αντάμωση Β, λυπάμαι που δεν ήρθα να σε αποχαιρετήσω, θα έρθω!

Η Μ μου λέει λίγο αργότερα στο τηλέφωνο ότι η Ε δεν είναι καλά, θα γυρίσουν από Δελφούς. Άρχισαν να αραιώνουν πολύ τα μαλλιά της από την θεραπεία!

Αρχίσαμε να αραιώνουμε επικίνδυνα γενικώς. Ακόμα και οι ζωντανοί. Οι ψυχές μας!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Το ασθενοφόρο έφτασε και δίνει τις πρώτες βοήθειες στους ελαφρά τραυματισμένους .
«Πάρε τη μαμά μέσα» λέω στο πατέρα μου.
Είναι πολύ ταραγμένη, της θυμίζει τη δική μας ιστορία. Κι εμένα...

Ο Κ με τον Μ με περίμεναν για καφέ.
Βγάζω το κινητό να ενημερώσω ότι δεν θα προλάβω.
Μέσα σε ένα αριθμό αναπάντητων κλήσεων και μηνυμάτων (πότε μωρέ πρόλαβαν), βρίσκω αυτό που περίμενα.
Ένα sms πρόσφατης γνωριμίας.
Δε μου κάνει πολύ αίσθηση.

Με ενοχλεί να προσπαθώ για κάτι, να περιμένω για κάτι που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο και όχι με ζόρι.
Δεν είναι και πολύ κατανοητή η παραπάνω φράση σε κάποιον που δεν ξέρει.
Σκασίλα μου, είναι κατανοητή σε μένα!

¨Ένας θάνατος, μια γνωριμία και ένα ατύχημα¨

Τραγουδάει τώρα ο αγαπημένος μου τραγουδιστής «εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οκτώ».

Μπορεί...δε ξέρω...κουράστηκα!

Συνεχίζει ο αγαπημένος μου τραγουδιστής...«Μη την πιστεύεις την αγάπη...»

Moon