Είναι τόσο αντιφατικό πως το τέλος συμβολίζει μια νέα αρχή πού ενώ ως ξεκίνημα φαντάζει θετικό, σε μερικές περιπτώσεις είναι άπλα εφιαλτικό.
Θυμάμαι την τελευταία φορά που είδα τον ωραίο φούρνο κοντά στην παραλία στο Δήλεσι και κατόπιν την καινούργια ξύλινη εξέδρα που θα κάναμε βουτιές με τα παιδιά (1987...)
Πάνε δέκα χρόνια... όμως δεν μπορώ να ξεχάσω τις μυρωδιές και να λησμονήσω το συναίσθημα που ένιωθα κάθε φορά χωρίς να ξέρω ότι κάποια στιγμή θα ήταν η τελευταία.
Αυτό συμβόλιζε τότε μια νέα αρχή με καινούργιες καταστάσεις, νέα πρόσωπα, φρέσκες ματιές που θα θυμόμουν μετά από καιρό πάλι και θα μου έλειπαν χωρίς να μου έχουν δώσει για άλλη μια φορά το δικαίωμα να γνωρίζω ότι ήταν η τελευταία φορά και να μπορέσω να αιχμαλωτίσω για πάντα αυτές τις στιγμές.
¨Τέλος ή αρχή?¨
Μου έλεγε ο Κ, «περίπου 200-300 euros έχει αν το πάρεις καινούργιο»
Ήθελε να πηγαίνουμε παρέα να κάνουμε ποδήλατο στην Πάρνηθα, στην φύση που μπορείς λέει να δεις και τα ελαφάκια.
«Ναι ρε, θα το κανονίσω» απαντούσα γεμάτος βεβαιότητα ότι θα είναι εκεί και θα με περιμένουν...
Ποιοι?
Το δάσος, ο Κ, το ελαφάκι ο Κ...
Τελικά δε ξέρω ποιόν πόνεσε περισσότερο αυτό που συνέβη, το ολοκαύτωμα εννοώ.
Εμένα που ποτέ δε το έζησα και το εξιδανικεύω στην φαντασία ή τον Κ που έχει ακόμα στην ματιά του την εικόνα από τα Έλατα, τα ελαφάκια και την μυρωδιά της απόδρασης του για να συναντηθεί μυστικά με τον βαθύτερο εαυτό του και με μόνους μάρτυρες τα Έλατα.
¨Τέλος ή αρχή?¨
Αχ και να ξέραμε την τελευταία φορά που κάναμε κάτι για να ρουφούσαμε κάθε στιγμή και να αιχμαλωτίζαμε κάθε γεύση και μυρωδιά.
Λες και δεν ξέρουμε ότι κάθε φορά είναι η τελευταία?!
Μα ποιόν κοροϊδεύουμε?
Η ίδια μας η ζωή είναι κάθε φορά μια μοναδική στιγμή.
Το αγνοούμε!
Και τι να κάνεις δηλαδή?
Τίποτα!
Δεν έχεις και πολλές επιλογές.
¨Τέλος ή αρχή?¨
Ίσως...όμως και πάλι...αν...χμφ!
Πάλι αναρωτιέμαι λες και συζητώ με κάποιον διαπροσωπικά.
Σκέφτομαι όμως πως κάτι θα μπορούσαμε να κάνουμε.
Να αναζητήσουμε αυτό το βλέμμα που είδαμε τελευταία φορά, να μας υποσχεθούμε ότι θα το κοιτάμε συχνότερα!
Να βγαίνουν αυτές οι ρημάδες οι λέξεις εκφράζοντας αυτό που νιώθουμε χωρίς περιττές άμυνες....Ξέρεις τι εννοώ!
Θα γεμίζει έτσι υ ψυχή μας και θα γεμίζουμε περισσότερη γαλήνη με μια ανάμνηση παρά αυτή τη γλυκεία κατά τα άλλα θλίψη της νοσταλγίας.
¨Τέλος ή αρχή?¨
Σκέψου ότι αυτό το ελαφάκι που είδες για τελευταία φορά, μπορούσε να είναι κάποιο αγαπημένο πρόσωπο ή μέρος που ακόμα έχεις την ευκαιρία να το δεις και να το απολαύσεις .
Αυτό χρειαζόμαστε...χρόνο να νιώθουμε!
Moon
