Τα φετινά Χριστούγεννα, για την ακρίβεια η προετοιμασία για την γιορτινή περίοδο, με έκαναν να αισθανθώ την απώλεια ενδιαφέροντος για καταστάσεις που παλιά μου κινούσαν το ενδιαφέρον και την προσμονή ενώ τώρα αντιμετωπίζονται με αδιαφορία.
Συνήθως, η απώλεια (σε οποιαδήποτε μορφή της) έχει ως αποτέλεσμα την μετατόπιση ή αντικατάσταση του απολεσθέντος από κάτι άλλο. Αποτελεί πιστεύω ένδειξη εξέλιξης και ανάπτυξης μας.
Η σκέψη που είχα ήταν τι συμβαίνει όταν δεν υπήρξε μετατόπιση/αντικατάσταση αλλά επήλθε η κατάργηση!
Συμβολίζει νέα εποχή? Νέες προσεγγίσεις? Αναπηρία?
Σίγουρα δίνει μια ένδειξη!
Ειδικά αν αποτελούσε μια σημαντική πηγή συναισθημάτων σου.
¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨
Η αλήθεια είναι πως μεγαλώνοντας απομυθοποιείς καταστάσεις και πρόσωπα.
Δεν είναι κακό, είναι όμως αποκύημα μιας διαδρομής.
Μιας διαδρομής όπως αυτή των τρένων, των πλοίων που κάνουν μακρινά ταξίδια και έχουν αρκετούς σταθμούς ενδιάμεσα.
Οι επιβιβάσεις και αποβιβάσεις, αφήνουν σκουπίδια αμελών επιβατών και άλλες φορές δώρα αφηρημένων συνταξιδιωτών.
Αν αφήσεις σκουπίδια και δώρα να μαζεύονται καιρό, χωρίς να τακτοποιείς το βαγόνι σου, τη ψυχή σου δηλαδή, συνήθως δεν μπορείς να βγάλεις άκρη μετά καθώς τα δώρα έχουν «πάρει» μυρωδιά και μορφή σκουπιδιών.
Φανταστείτε να αφήσετε στο ψυγείο ακάλυπτα ενα πίατο με εντόσθια ψαριού και δίπλα μια τούρτα σοκολατίνα!
Αν ανοίξετε το ψυγείο μετά απο 3 ημέρες και μπορέσετε να φάτε τη σοκολατίνα θα ήθελα να με ενημερώσετε εφόσον βεβαίως δεν ανήκετε σε βουλιμικούς!
Όταν αποφασίσεις αργοπορημένα να βάλεις μια τάξη, αναπόφευκτα θα μπερδευτείς ή θα απογοητευτείς από το χάλι και στην καλύτερη θα πετάξεις μερικά δώρα από λάθος.
Στην χειρότερη, αν είσαι κουρασμένος ή απογοητευμένος, θα τα πετάξεις όλα διότι δεν θα έχεις τη δύναμη και το κουράγιο να ασχοληθείς.
Αποτέλεσμα?
Να έχεις κάνει το ταξίδι και να πετάξεις ότι αποκόμισες χωρίς να έχεις δώσει την ευκαιρία στον εαυτό σου να ωφεληθεί.
Λες λοιπόν χωρίς να έχεις καταλάβει το πραγματικό λόγο...
...«Αδιάφορο ήταν το ταξίδι έως και κουραστικό».
Τι γίνεται μετά?
¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨
Στην καλύτερη περίπτωση θα διαλέξεις άλλο μέσο να ταξιδέψεις.
Στην ουσία όμως δεν σου έφταιγε το μέσο, αλλά ο τρόπος.
Έτσι λοιπόν, στη καλύτερη περίπτωση θα διαλέξεις άλλο τρόπο να ταξιδέψεις και ίσως αν είσαι τυχερός ή έχεις την ψυχή σου ανοιχτή να καταφέρεις να ωφεληθείς.
Με αυτό το τρόπο αντικατέστησες την «κακή και ανώφελη» εμπειρία του πρώτου ταξιδιού με ένα άλλο τρόπο.
Μικρό κόστος από την απώλεια.
¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨
Η χειρότερη περίπτωση είναι όταν η απώλεια δεν αντικαθίσταται και καταλήγεις στην κατάργηση.
Όταν έχεις δοκιμάσει όλα τα μέσα ταξιδιού αλλά διατηρείς τον ίδιο τρόπο να ταξιδεύεις.
Tότε επέρχεται η κούραση και η απογοήτευση.
Με περισσή χαρά και κινητήρια δύναμη την σαδιστική τιμωρία σου, καταργείς τα ταξίδια.
«Δεν κάνουν για μένα», λες περήφανος για το ακλόνητο άλλοθι σου ότι τα δοκίμασες ξεχνώντας ότι δεν ήσουν παρόν.
Υπάρχει και χειρότερο?
Αμέ!
Να εναποθέτεις τις ελπίδες σου στο μέλλον και στην φενάκη ότι ίσως προλάβεις να κάνεις ταξίδι με το διαστημικό λεωφορείο και να νιώσεις αυτό που δεν ένιωσες με τα προηγούμενα.
Και σας ρωτώ!
Είναι δυνατόν να έχεις πάρει τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια, να μην τα έχεις βάλει παρά μόνο στο σπίτι σου, να μην έχεις αθληθεί ποτέ, να έχει φτάσει ο καιρός για το πρώτο check up και να πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα πάρεις χρυσό στο δέκαθλο?
Τι να σας πω...διατηρώ τις αμφιβολίες μου!
Moon
No comments:
Post a Comment