Μέσα στην αναστάτωση μιας μετακόμισης, ψυχικής και υλικής, ξέκλεψα ένα από τα αγαπημένα μου Σαββατιάτικα μεσημέρια για να βγάλω από πάνω μου μια σκέψη που με συντροφεύει κάνα μήνα τώρα!
Είναι αλήθεια πως πολλές ερωτικές σχέσεις λειτουργούν με ρόλους.
Παλιά ένιωθα την ανάγκη να διαχωρίσω τις straight από τις gay σχέσεις.
Στην πορεία όμως, είδα πως οι ρόλοι ενσαρκώνονται και από τα δύο φύλα σε ανεξάρτητους συνδυασμούς και με ανατρεπτικές εκπλήξεις.
¨Ισοτιμίες ¨
Υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες ζευγαριών και singles που επιθυμούν ή ήδη «παίζουν» ένα ρόλο.
Εδώ, για χάρη ευκολότερης κατανόησης διαχώρισα τις straight από τις gay σχέσεις και επέλεξα φυσικά τους ρόλους που ΔΕΝ θεωρώ λειτουργικά δημιουργικούς.
STRAIGHT
Συνήθως οι γυναίκες «θέλουν» να είναι το αδύναμο στοιχείο σε μια σχέση. Επιφανειακά τουλάχιστον αυτό προάγουν και επιθυμούν, δηλαδή τον παραδοσιακό άντρα με τον δυναμισμό και την πρωτοβουλία που τις κάνει να αισθάνονται ασφάλεια.
Άλλες πάλι αρέσκονται στο να ευνουχίζουν τον άντρα και να έχουν στην ουσία τον ισχυρό ρόλο.
Η συγκεκριμένη κατηγορία ηδονίζεται στο να δηλώνει το πόσο έχουν χαθεί οι άντρες από τη σημερινή εποχή και που να βρεις σωστό άντρα τη σήμερον ημέρα, ενώ την ίδια στιγμή ακονίζουν το ψαλίδι για τον επόμενο ευνουχισμό.
Μια κυρίαρχη κατηγορία αντρών είναι αυτοί που συνήθως καμαρώνουν που κάνουν κουμάντο ενώ στην ουσία κάνει η μαμά τους ή ενδόμυχα η γυναίκα τους.
Φυσικά, υπάρχουν και οι αυθεντικοί ηγέτες που τους βλέπεις, τους μυρίζεις, τους αισθάνεσαι και συνήθως οι εραστές των γυναικών τους, έχουν καλή άποψη γι αυτούς.
GAY
Υπάρχουν οι πολύ αρρενωποί και ηγέτες των σχέσεων με όλες τις νευρώσεις του μη αποδεκτού gay ρόλου. Οι συγκεκριμένοι θεωρούν τους εαυτούς τους δυνητικούς bisexual επειδή είχαν πάει με μερικές γυναίκες. Την Χριστίνα και τον Ανέστη.
Υπάρχουν οι θηλυπρεπής gay που μπορούν να είναι δυναμικές και ανεξάρτητες διότι έχουν ταυτιστεί με το «φτάνει πια η καταπίεση των γυναικών, τώρα θα κάνω καριέρα και θα έχω και λόγο στο σατράπη άντρα μου».
Ενδιάμεσα μπορείς να βρεις πιο normal κατηγορίες που όμως δεν ξεφεύγουν από την επιθυμία ενός ρόλου (δυνατού, αδύναμου, ηγετικού, άβουλου).
¨Ισοτιμίες ¨
Η σκέψη μου έχει να κάνει με το πως μπορούμε να προκαθορίζουμε το ρόλο μας σε μια σχέση και γιατί το κάνουμε όταν βλέπουμε ότι δεν ωφελεί?
Αναρωτιέμαι αν ξεκινά από τις βιωματικές καταβολές μας και καταλήγω πως σίγουρα παίζουν σημαντικό ρόλο.
Συνεχίζει να μου κάνει όμως εντύπωση ο λόγος που μένουμε συνειδητά φυλακισμένοι σε μια βιωματικά υποσυνείδητη επιλογή.
Η εντύπωση και ένσταση μου εστιάζεται στην κατηγορία ανθρώπων που δε νιώθουν καλά με τον ρόλο που από κεκτημένη ενσαρκώνουν (δυνατού ή αδύναμου).
Ακόμα και στη περίπτωση όμως που νιώθουν καλά, με βάζει σε σκέψεις όταν βλέπουν πως δεν τους ωφελεί και δεν δρα θετικά στις σχέσεις τους και παρόλα αυτά δεν αναθεωρούν.
Έστω να δοκιμάσουν.
Όχι κάποιον άλλο ρόλο, αλλά να πάνε χωρίς σενάριο και ρόλους, αφήνοντας να διαμορφωθούν μόνες τους οι ισορροπίες.
Άλλο να διαμορφώνεται η ισορροπία και άλλο να πηγαίνεις με manual.
¨Ισοτιμίες ¨
Αυτό που λατρεύω να βλέπω και να βιώνω σε μια σχέση, ερωτική και φιλική, είναι η ίδια παράσταση παιγμένη με εναλλαγή ρόλων.
Πιστεύω δηλαδή, πως για να λειτουργήσει δημιουργικά μια σχέση, είναι ουσιώδες να διαμορφώνονται οι ρόλοι όχι ως παγιωμένες συμπεριφορές αλλά ως αμφότερα στιγμιαίες υπερβάσεις του δεδομένου.
Όταν οι ρόλοι του δυνατού, αδύναμου, δυναμικού, άβουλου κτλ, εναλλάσσονται ή ανταλλάσσονται ή δανείζονται σύμφωνα με την ανάγκη του συντρόφου, τότε είναι οι δημιουργικές στιγμές μιας σχέσης.
Στιγμές αληθινής υπεροχής ή αδυναμίας που και μόνο η τόλμη να διερευνήσεις ένα καινούργιο ρόλο, σε έχει ήδη εμπλουτίσει ψυχικά και ανοίξει καινούργιους ορίζοντες.
¨Ισοτιμίες ¨
Δεν υπάρχει πιο αστείο θέαμα στα μάτια μου, όταν βλέπω ξεκάθαρους ρόλους σε ζευγάρια και ανθρώπινες σχέσεις.
Σαφώς παρέχουν την σταθερότητα του προβλέψιμου αλλά την ίδια στιγμή προάγουν και την ανία του αναμενόμενου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν χωρίζουν, ακούς «Μας τελείωσε».
Λες και αναφέρονται στην σαρακοστιανή πρόταση του MacVeggie.
Η αντίθετη πλευρά, των σταθερών ρόλων, θα μπορούσε να αντιτάξει το μειονέκτημα της άλλης πλευράς. Την αδυναμία δηλαδή να είναι σταθεροί σε ένα μοτίβο.
Οκ, ίσως να ισχύει.
Και τα γαϊδούρια στα νησιά, τον ίδιο δρόμο κάνουν με τις παρωπίδες και δεν ξεστρατίζουν πάρα μόνο σε ξεσπάσματά τους.
Όσοι τα εχετε δει, συγκρίνετε τα ξεσπάσματα τους με τις εκρήξεις ενός ανθρώπου με συγκεκριμένο ρόλο στις σχέσεις του.
Το θετικό σε αυτό, είναι πως αυτά τα ξεσπάσματα και οι εκρήξεις, είναι και αυτά προβλέψιμα σε χρόνο και ποιότητα έκφρασης.
Και των δυο εννοώ, γαϊδουριών και ανθρώπων.
Οι εκρήξεις και τα ξεσπάσματα συμβαίνουν γιατί είναι συνηθισμένοι σε ένα ρόλο και μεταβλητές.
Αν για παράδειγμα μπει κάτι στο οπτικό πεδίο των γαϊδουριών που δε το περίμεναν και τα τρομάξει, τότε θα ταραχτούν και θα χάσουν ισορροπία.
Το ίδιο και οι άνθρωποι με σταθερούς ρόλους και συμπεριφορές.
Ταράζονται στο διαφορετικό.
Όχι γιατί δε το περίμεναν από την άλλη πλευρά, όχι, δεν είναι τόσο αυτό.
Απλώς αναγκάζονται να βγουν από το μοτίβο και να δουν άλλες πτυχές στον ίδιο τους τον εαυτό, με αφορμή το «ξεστράτισμα» του άλλου.
Ως εκ τούτου, είναι ποιο εύκολο να πεις «Δε το περίμενα από εσένα» από το να νιώσεις «Ας δοκιμάσω..»!
¨Ισοτιμίες ¨
Έχει περάσει καιρός που λέγαμε «Η μαμά μου είπε να μη μιλώ σε αγνώστους¨.
Η μαμά μπορεί να μη θέλει να μιλάμε ακόμα σε αγνώστους, εμείς όμως πρέπει να ρισκάρουμε και να εμπιστευτούμε το χαμόγελο ενός ξένου ακόμα και αν περιμέναμε ότι δε θα μας χαμογελούσε.
Ρίσκο? Όχι!
Ζωή και συναίσθημα.
Moon
No comments:
Post a Comment