Άλλο ένα ταξίδι στην Θεσσαλονίκη, άλλη μια σκέψη μέσα μου που αν δεν την αραδιάσω θα συνεχίσει να γεννοβολάει άλλες τόσες...
Μέρες τώρα είχα τον Μ στην σκέψη μου όμως δεν έδινα και πολύ σημασία.
Άλλωστε...δεν θέλω να φύγει από την σκέψη μου, ακόμα και αν τον έβγαλα από την ζωή μου.
Τα sms-sos φεύγαν σε αρκετές κατευθύνσεις όση ώρα τα πίναμε στο Μέλαθρον με τον Ν, λίγο πριν την παράσταση του Μ με την Π.
«Έχω την αίσθηση ότι ο Μ θα ξεπεταχτεί από κάπου απρόσμενα...προαίσθημα ότι θα τον δω».
Προαίσθημα ή επιθυμία?
Ας μην κρυβόμαστε...το δεύτερο.
Αν είμαστε έτσι καλά...Post love..Άλκηστις!
¨Post it and Post Love¨
Πόσο χάρηκα που είδα τον Κ.
Καθώς τρώγαμε αυτό που του είχα παραγγείλει (μιλφέιγ Κωνσταντινίδη) και ύστερα από ένα ωραίο Θεσσαλονικιώτικο βράδυ με ποτά και κουβέντα, έπεσε το βλέμμα μου στα Post it του ψυγείου.
Πλησίασα, τα διάβασα και πόνεσα που δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο, χάρηκα που ο Κ το έχει ζήσει μαζί με άλλες, παρόμοιες εκδηλώσεις ερωτικής οικειότητας.
Το πρωί έλαβα το πρώτο μου Post it, φιλικό βεβαίως, αλλά είναι μια αρχή!
¨Post it and Post Love¨
Την επόμενη μέρα της αναχώρησης για Αθήνα, αναχώρησε μαζί και η ψυχή μου για άλλο ένα ταξίδι βουτηγμένο στην θλίψη και το πόνο.
Η κόλα των Post it δεν έλεγε να ξεκολλήσει από πάνω μου.
Και όταν προσπαθούσα να τα «ξεκολλήσω»...μου ξερίζωνε μεγάλα κομμάτια χαράς και τα περιέθαλπε με γάζες οδύνης.
Ένα sms ήρθε να συνοδεύσει το σύντομο ταξίδι από τον Άδη στην επιφάνεια μια δυνητικής κόλασης!
Υπερβάλω, μεγαλοποιώ ε? Το ξέρω, μου αρέσει!
«Αν θες το βράδυ θα είμαι διαθέσιμος να κάνουμε την...φιλική αγκαλιά και να φάμε μαζί...όπως μου ζήτησες»...αυτό υπονοούσε το sms του Δ (σε ελεύθερη απόδοση και όχι ακριβή λεξική μεταφορά του) ύστερα από δική μου εκφρασμένη επιθυμία λίγες ημέρες πριν.
Φυσικά ήταν λάθος σκέψη και επιθυμία μου, εκείνος απλά συμμετείχε σε αυτό για τους δικούς του λόγους!
¨Post it and Post Love¨
Φάγαμε, ξαπλώσαμε,κάναμε αγκαλιές, «sex», υποκρισία.
Διπλοκλείδωσε την πόρτα μη τυχόν και έρθει νωρίτερα ο Ν που υποκαθιστά τον Χ.
Μπλέξιμο κι αυτό!
Ένιωσα παντελώς άψυχη και υποκριτική (από πλευράς μου) την αγκαλιά!
Έπρεπε να φύγω, άλλωστε με απασχολούσε ήδη το θέμα της προηγούμενης συζήτησης μας.
Μήπως αναζητάμε αυτό που θέλουμε σε ανθρώπους που δε το έχουν για να έχουμε το άλλοθι να μην συνεχίσουμε μαζί τους και να ηδονιζόμαστε σαδιστικά με την επαναλαμβανόμενη αποτυχία?
Μήπως όταν βρίσκουμε αυτό που θέλουμε στους άλλους χάνουμε το ενδιαφέρον?
Δηλαδή η επιθυμία είναι η αναζήτηση και όχι η εύρεση?
Σε κάποιους ναι, σε μένα όχι. Σίγουρα όχι.
Ίσως το πρώτο να έχει βάση για μένα, να αναζητάς αυτό που θες σε λάθος ανθρώπους.
¨Post it and Post Love¨
Νιώθω ότι δεν κόβω επίτηδες το Μίτο της Αριάδνης.
Ας κρατάει και ο άλλος μια ρεζέρβα στη τελική!
Ας έρθει να τα βάλει με το Μινώταυρο.
Λες τότε να δω ένα Post it και να ακούσω το Post love?
Νομίζω πως ναι!
«Αν είμαστε έτσι καλά με αυτή την αγάπη που πότε σωπαίνει και πότε μιλά...»
Moon
=
No comments:
Post a Comment