Saturday 29 December 2007

Faith, Fate or Hate?¨_29/12/07

Εκεί λοιπόν που είμαι έτοιμος να ξεκινήσω να γράφω ένα κοκτέιλ σκέψεων, που μάλλον δηλητηριώδη γεύση θα άφηναν στο τελευταίο μου γράψιμο για το 2007 (καλή χρονιά, δε λέω), ακούγονται οι πρώτες νότες από το Faith/George Michael και εισβάλουν σε ισχυρές ενέσιμες δόσεις στις φλέβες της ψυχής ως ισχυρό αντίδοτο.

Ικανές να σώσουν τη κατάσταση όχι όμως τόσο ισχυρές για να εξουδετερώσουν τις προσωρινές παρενέργειες!

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Καθώς πήγαινα χθες το πρωί στο γραφείο, κόρναρα αρκετά μέχρι να καταλάβει ο οδηγός του προπορευόμενου αυτοκινήτου ότι είναι ανάμεσα στις δύο λωρίδες και εμπόδιζε τη μηχανή μου να προσπεράσει.

Τελικά στρίμωξε και τραυμάτισε ελαφρά το πόδι μου. Όχι σπουδαία πράγματα!

Γυρνώντας το απόγευμα σπίτι για να ετοιμαστώ για το βραδινό θέατρο (πολύ ωραία παράσταση, Δάφνης και Χλόη), ένιωθα να με ενοχλεί κάτι περισσότερο από το τραυματισμένο πόδι μου.

Δεν το εντόπισα μέχρι που έφτασα και έμεινα μόνος στο σπίτι (έλειπαν οι δικοί μου).

Έκανα μπάνιο, πήρα αγκαλιά το macbook και μια κούπα ζεστό πράσινο τσάι και άρχισα να σερφάρω στο διαδίκτυο μέχρι να έρθει η ώρα φύγω για το θέατρο.

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Αυτό το καιρό, ετοιμάζομαι να μετακομίσω μόνος σε σπίτι δικό μου!
Καιρός ήταν στα 31 μου...

Το περιμένω με μεγάλη χαρά καθώς έχω ζήσει μόνος και ξέρω τα θετικά.

Πάνε βέβαια 10 χρόνια από τότε που σπούδαζα και έμενα μόνος.

Από τότε μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά όμως.

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Άρχισα να προσομοιώνω το πως θα ήταν αν ήδη έμενα μόνος, αυτή τη στιγμή.

Η πρώτη αίσθηση ήταν ανασφάλεια και μοναξιά, με είχε προειδοποιήσει η Π.

Ένας gay άντρας πάντα έχει τον φόβο της μοναξιάς, φιλικής, συντροφικής, ερωτικής.

Σε μένα ισχύει μόνο το συντροφικής, τα υπόλοιπα είναι σε απόλυτη ισορροπία και ίσως θεωρούμαι από τους τυχερούς.

Όμως το συναίσθημα που ένιωθα ήταν διαφορετικό.

Σε ένα σπίτι μόνος, «αβοήθητος» αν σου τύχει κάτι, αν πέσεις, αν αρρωστήσεις, αν αν αν !

Βεβαίως δεν επηρεάζει σε κανένα βαθμό τη χαρά του να μείνω μόνος και δε θα το άλλαζα.

Όμως να, είναι επώδυνο να μην έχεις σύντροφο και να γυρίζεις σε άδειο σπίτι!

Η μοναξιά είναι εντονότερη όταν ξέρεις πως θα μπορούσες πολύ εύκολα να έχεις ένα σύντροφο.

Τι νόημα όμως έχει να μην είναι ο σύντροφος που εσύ θέλεις και έχεις πλάσει στο ιδεατό σου?

ΌΧΙ, δε μιλώ για εξιδανικευμένους συντρόφους και πρίγκιπες με άλογα και γενικά δηλαδή είδωλα που ποτέ δεν μπορείς να βρεις, άλλωστε δε ψάχνω κάτι τέτοιο.

Το ιδεατό είναι αυτό που γεμίζει τη ψυχή σου!
Είναι τα υπόλοιπα κομμάτια του puzzle σου.

Οκ, τα puzzle είναι δύσκολα και συνήθως βαριέσαι να τα ολοκληρώσεις.

Έτσι λειτουργεί μερικές φορές και η αναζήτηση συντρόφου.

Κουράζεσαι να βλέπεις διαρκώς ανολοκλήρωτο το puzzle.

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Το ιδεατό! Χμμ!

Νομίζω ότι δεν έχουμε επιλογές ορισμένοι άνθρωποι.

Το ιδεατό μας έχει γίνει συνείδηση και καθημερινότητα γι’ αυτό και δε μπορούμε (δε θέλουμε?) να αποκολληθούμε από αυτό.

Ενδεχομένως επειδή σε πολλούς τομείς της ζωής το βιώνουμε ήδη και δεν θέλουμε τίποτα λιγότερο από το καλύτερο!

Σε κάθε περίπτωση, είναι αποδεδειγμένο πια-τουλάχιστον σε μένα-ότι δεν ορίζουμε τα πάντα!

Ένα μόνο ορίζουμε και αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας ως ανθρώπινα όντα!

Να μπορούμε να αγαπάμε ανιδιοτελώς, να αγαπάμε και να δίνουμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα.

Χωρίς να σημαίνει πως δε θέλουμε ανταπόκριση όμως!

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Το 2007 ήταν μια πολύ καλή αλλά πολύ δύσκολη χρονιά.

Πολλά από αυτά που ήθελα πραγματοποιήθηκαν. Άλλα πάλι με δυσκόλεψαν και με δυσαρέστησαν.

Παρόλα αυτά, νιώθω να φεύγει ο χρόνος και να έρχεται ο καινούργιος βρίσκοντας με υγιή, με ανθρώπους γύρω μου που με αγαπούν και τους αγαπώ αληθινά!

Με υλικούς στόχους να επιτυγχάνονται και με ΥΓΕΙΑ!

Προς το παρόν δηλαδή καθώς, όλα είναι τόσο εύθραυστα και προσωρινά.

Αν λοιπόν ήθελα να κάνω ευχές για το επόμενο έτος, τότε θα ευχαριστούσα πρώτα από όλα το 2007 για όσα καλά μου έφερε και για τα άσχημα που με έμαθαν να εκτιμώ τα καλύτερα και να ζω τι στιγμή περισσότερο από τα προηγούμενα χρόνια.

¨ Faith, Fate or Hate?¨

Τρεις ευχές θέλω να κάνω για μένα και για τους ανθρώπους μου!

Υγεία, Αγάπη και να έχουμε πίστη.

Με το καλό να έρθει το 2008 και αν μπορούσα να έχω μια προσωπική ευχή...θα μου ευχόμουν να μου φέρει τον «ιδεατό» μου σύντροφο και να διαβάσει αυτός πρώτος το κείμενο που θα δημοσιεύσω πριν υποδεχτώ το 2009!

Να κάνω και μια...ιδεατή ευχή?
Να το διαβάζει κάθε χρόνο! Μαζί μου, δίπλα μου!

Καλή χρόνια!

Moon

Monday 10 December 2007

¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨_10/12/07


Τα φετινά Χριστούγεννα, για την ακρίβεια η προετοιμασία για την γιορτινή περίοδο, με έκαναν να αισθανθώ την απώλεια ενδιαφέροντος για καταστάσεις που παλιά μου κινούσαν το ενδιαφέρον και την προσμονή ενώ τώρα αντιμετωπίζονται με αδιαφορία.

Συνήθως, η απώλεια (σε οποιαδήποτε μορφή της) έχει ως αποτέλεσμα την μετατόπιση ή αντικατάσταση του απολεσθέντος από κάτι άλλο. Αποτελεί πιστεύω ένδειξη εξέλιξης και ανάπτυξης μας.

Η σκέψη που είχα ήταν τι συμβαίνει όταν δεν υπήρξε μετατόπιση/αντικατάσταση αλλά επήλθε η κατάργηση!

Συμβολίζει νέα εποχή? Νέες προσεγγίσεις? Αναπηρία?

Σίγουρα δίνει μια ένδειξη!

Ειδικά αν αποτελούσε μια σημαντική πηγή συναισθημάτων σου.

¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨

Η αλήθεια είναι πως μεγαλώνοντας απομυθοποιείς καταστάσεις και πρόσωπα.

Δεν είναι κακό, είναι όμως αποκύημα μιας διαδρομής.

Μιας διαδρομής όπως αυτή των τρένων, των πλοίων που κάνουν μακρινά ταξίδια και έχουν αρκετούς σταθμούς ενδιάμεσα.

Οι επιβιβάσεις και αποβιβάσεις, αφήνουν σκουπίδια αμελών επιβατών και άλλες φορές δώρα αφηρημένων συνταξιδιωτών.

Αν αφήσεις σκουπίδια και δώρα να μαζεύονται καιρό, χωρίς να τακτοποιείς το βαγόνι σου, τη ψυχή σου δηλαδή, συνήθως δεν μπορείς να βγάλεις άκρη μετά καθώς τα δώρα έχουν «πάρει» μυρωδιά και μορφή σκουπιδιών.

Φανταστείτε να αφήσετε στο ψυγείο ακάλυπτα ενα πίατο με εντόσθια ψαριού και δίπλα μια τούρτα σοκολατίνα!

Αν ανοίξετε το ψυγείο μετά απο 3 ημέρες και μπορέσετε να φάτε τη σοκολατίνα θα ήθελα να με ενημερώσετε εφόσον βεβαίως δεν ανήκετε σε βουλιμικούς!

Όταν αποφασίσεις αργοπορημένα να βάλεις μια τάξη, αναπόφευκτα θα μπερδευτείς ή θα απογοητευτείς από το χάλι και στην καλύτερη θα πετάξεις μερικά δώρα από λάθος.

Στην χειρότερη, αν είσαι κουρασμένος ή απογοητευμένος, θα τα πετάξεις όλα διότι δεν θα έχεις τη δύναμη και το κουράγιο να ασχοληθείς.

Αποτέλεσμα?

Να έχεις κάνει το ταξίδι και να πετάξεις ότι αποκόμισες χωρίς να έχεις δώσει την ευκαιρία στον εαυτό σου να ωφεληθεί.

Λες λοιπόν χωρίς να έχεις καταλάβει το πραγματικό λόγο...
...«Αδιάφορο ήταν το ταξίδι έως και κουραστικό».

Τι γίνεται μετά?

¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨

Στην καλύτερη περίπτωση θα διαλέξεις άλλο μέσο να ταξιδέψεις.

Στην ουσία όμως δεν σου έφταιγε το μέσο, αλλά ο τρόπος.

Έτσι λοιπόν, στη καλύτερη περίπτωση θα διαλέξεις άλλο τρόπο να ταξιδέψεις και ίσως αν είσαι τυχερός ή έχεις την ψυχή σου ανοιχτή να καταφέρεις να ωφεληθείς.

Με αυτό το τρόπο αντικατέστησες την «κακή και ανώφελη» εμπειρία του πρώτου ταξιδιού με ένα άλλο τρόπο.

Μικρό κόστος από την απώλεια.

¨Τέλος δεν υπάρχει εδώ...¨

Η χειρότερη περίπτωση είναι όταν η απώλεια δεν αντικαθίσταται και καταλήγεις στην κατάργηση.

Όταν έχεις δοκιμάσει όλα τα μέσα ταξιδιού αλλά διατηρείς τον ίδιο τρόπο να ταξιδεύεις.
Tότε επέρχεται η κούραση και η απογοήτευση.

Με περισσή χαρά και κινητήρια δύναμη την σαδιστική τιμωρία σου, καταργείς τα ταξίδια.

«Δεν κάνουν για μένα», λες περήφανος για το ακλόνητο άλλοθι σου ότι τα δοκίμασες ξεχνώντας ότι δεν ήσουν παρόν.

Υπάρχει και χειρότερο?
Αμέ!

Να εναποθέτεις τις ελπίδες σου στο μέλλον και στην φενάκη ότι ίσως προλάβεις να κάνεις ταξίδι με το διαστημικό λεωφορείο και να νιώσεις αυτό που δεν ένιωσες με τα προηγούμενα.

Και σας ρωτώ!

Είναι δυνατόν να έχεις πάρει τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια, να μην τα έχεις βάλει παρά μόνο στο σπίτι σου, να μην έχεις αθληθεί ποτέ, να έχει φτάσει ο καιρός για το πρώτο check up και να πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα πάρεις χρυσό στο δέκαθλο?

Τι να σας πω...διατηρώ τις αμφιβολίες μου!

Moon